اثر بخشی آموزش مراقبت های انتهای زندگی بر دیسترس اخلاقی پرستاران بخشهای مراقبت ویژه نوزادان

مقدمه: دیسترس اخلاقی از جمله منابع بزرگ استرس برای پرستارانی است که مراقبت های انتهای زندگی از نوزادان را انجام می دهند. هدف این پژوهش، تأثیر آموزش مراقبت های انتهای زندگی بر دیسترس اخلاقی پرستاران بخش های مراقبت ویژه نوزادان می باشد. روش: دریک مطالعه کارآزمایی بالینی با شرکت 66 پرستار(33 نفر گروه شاهد و33 نفر گروه مداخله) بخش های مراقبت ویژه نوزادان در دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران که در سال 1396 انجام گرفته است، ابتدا گروه شاهد در هر دو مرکز، وارد مطالعه شدند وپرسشنامه دیسترس اخلاقی (MDS-R) Hamric را در سه مرحله پیش آزمون، دوهفته پس از پیش آزمون و یک ماه پس از پیش آزمون، تکمیل نمودند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، گروه مداخله وارد مطالعه شدند و پس از تکمیل پرسشنامه پیش آزمون، در کارگاه آموزشی مراقبت های انتهای زندگی که در دوجلسه سه ساعته در دو هفته متوالی برگزار شد، شرکت نمودند. دیسترس اخلاقی آنها، در مراحل پیش آزمون، بلافاصله پس از مداخله و دوهفته پس از مداخله(یک ماه پس از پیش آزمون) با گروه شاهد مقایسه گردید. یافته ها: واحد های پژوهش در دوگروه مداخله وشاهد از نظر تمامی متغیر های جمعیتی شناختی، همگن بودند. قبل از آموزش دو گروه از نظر دیسترس اخلاقی، تفاوت معنی دار نداشتند(P=0.226). پس از اجرای برنامه آموزشی، دیسترس اخلاقی گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، دوهفته پس از مداخله کاهش یافت(P=0.013). آزمون کوواریانس برای حذف اثر نمره پیش آزمون انجام شد. نتیجه گیری : نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده تأثیر برنامه آموزش مراقبت های انتهای زندگی در کاهش دیسترس اخلاقی پرستاران NICU می باشد. استفاده از این برنامه آموزشی به مدیران و برنامه ریزان طرح های آموزشی توصیه می شود.